Marcellus Wallace is de baas van Vincent Vega en Jules Winnfield, twee criminelen die met een stelletje amateurs in de clinch liggen om een geheimzinnige zwarte aktetas. Wanneer Marcellus op zakenreis moet, vraagt hij Vincent een oogje te houden op zijn knappe, maar labiele vrouw Mia. Haar vorige chaperon was iets te intiem geweest, en gaat nu kreupel door het leven. Vincent neemt geen risico's en houdt zijn afstand, maar dan neemt Mia een dodelijke drugscocktail.
"Praktisch elke scène, elk beeld, elke dialoog uit ‘Pulp Fiction’ vormt een iconisch hoogtepunt op zich." - Humo
"(..) stuk voor stuk iconische filmmomenten. Snelle, gevatte dialogen (Tarantino’s handelsmerk), grillige plot, meer dan overtuigende cast (ook in de bijrollen: Christopher Walken! Tim Roth! Amanda Plummer! Eric Stoltz!…), als met een cd writer in je geheugen gebrande muziek… Allemaal elementen die de Gouden Palm in Cannes dat jaar mogelijk maakten. En terecht!" - Cutting Edge
"Schitterende vertolkingen van Bruce Willis, Uma Thurman, Ving Rhames, Samuel L. Jackson, Amanda Plummer, Tim Roth, Harvey Keitel en Christopher Walken, een steengoeie soundtrack, een intelligent en tijdperkvattend scenario vol intussen klassiek geworden dialogen, is dit intussen al talloze geïmiteerde en gepersifleerde juweeltje een absolute must-see." (K.U.T-site)
"Since its 1994 release, it has inspired many imitators but even today, it's still strikingly bold and remains to be eclipsed, even by its creator Quentin Tarantino." (BBCiFilms)
"Pulp Fiction is ferocious fun without a trace of caution, complacency or political correctness to inhibit its 154 deliciously lurid minutes." (Peter Travers, Rolling Stone)
"Pulp Fiction is everything it’s said to be: brilliant and brutal, funny and exhilarating, jaw-droppingly cruel and disarmingly sweet." (Washington Post)
"Quentin Tarantino's Pulp Fiction is a rare masterpiece." (Filmcritic.com)
Deze Gouden Palm winnaar betekende de definitieve doorbraak voor regisseur Quentin Tarantino, lanceerde de carrières van Uma Thurman en Samuel L. Jackson en blies die van John Travolta nieuw leven in. De film is een delirium van buitensporig geweld, banale maar geniale dialogen, talloze referenties naar de pop- en filmcultuur en een opzwepende, tijdloze soundtrack. Zijn invloed op de filmgeschiedenis en de jaren '90 meer algemeen is amper te onderschatten: volledige scènes vonden hun weg naar het collectieve geheugen, zoals het dansje in Jackrabbit Slim’s en de mayonaise of ketchup discussie.