De hoogmoed van de mens zal hem ten val brengen. Dat is de moraal achter de legende van Icarus die - ondanks waarschuwingen - te hoog naar de zon vloog en in de Middellandse Zee neerstortte. Ook in onze tijd is de Middellandse Zee het toneel waarop de ongebreidelde drang van de mens naar steeds ‘meer’ te zien is. Een kruispunt van immense cruiseschepen, maar ook verdrinkende vluchtelingen, van commerciële visvaart, maar ook verontruste klimaatonderzoekers. De mens probeert de aarde steeds meer te controleren, maar verbrandt hij zo zelf niet zijn vleugels? Als een enorme poëtische wandeling rond de zee, stelt de film ons met verbazingwekkende urgentie vragen: is ons verlangen om de wereld te meten, om haar meester te worden, niet vervallen in een overdaad waar we onze menselijkheid verliezen en onze vleugels verbranden? Of richt deze cynische blik net meer schade aan dan een hoopvolle?