Eun-Yi krijgt de buitenkans om als kindermeisje bij een rijkeluiskoppel te werken en zo te ontsnappen aan haar armzalige leven. De heer des huizes, Hoon, is een zakenman die zich graag op zijn wenken laat bedienen, terwijl zijn hoogzwangere vrouw Hae-Ra zich rot verveelt in haar enorme villa. Hoon is van jongs af aan gewend alles te krijgen wat hij verlangt, zijn wil is wet. Zijn vrouw en haar moeder schikken zich in deze situatie omdat hij hen status en weelde verschaft. Zijn grillen zijn de prijs die ze hiervoor betalen. Maar al snel zorgt de komst van Eun-Yi voor complicaties: Hoon brengt haar een nachtelijk bezoekje en zij gaat zonder enige aarzeling in op zijn avances waarop een geheime relatie ontstaat. Wanneer Eun-Yi zwanger raakt, wordt de toestand onhoudbaar...
"Jeon Do-yeon, die Eun-yi speelt, is een frisse verschijning die overtuigt als de wereldvreemde jonge vrouw; en de scènes die ze met de kleine Ahn Seo-hyeon speelt, zijn de charmantste uit de film." (De Standaard)
"De beeldvoering is bijzonder elegant, de soundtrack lovenswaardig en de acteurs uitmuntend." (K.U.T-site)
"'The Housemaid' is een elegante thriller, met een beeldvoering die past bij de luxueuze setting waarin alles zich afspeelt. Gracieuze camerabewegingen en subtiele muziek geven het geheel een classy uiterlijk, maar vergis je niet: onder dat alles klopt nog steeds het hart van een trashy thriller, vol seks en intriges." (Digg*)
"'The Housemaid' is not just a remake but a wholesale rethink of Kim Ki-young's deranged black-and-white classic, this high-end softcore thriller is juicily watchable from start to over-the-top finish" (Variety)
"An admiring, clever remake of Kim Ki-young’s legendary film of the same title from 1960" (The New York Times)
‘The Housemaid’ is een remake van de gelijknamige cultfilm (bekend onder de Koreaanse titel ‘Hanyo’) van Kim Ki-young uit 1960. Deze beklemmende erotische psychologische thriller is één van de meest succesvolle Koreaanse films aller tijden. De grote lof die de versie van Sang-Soo Im oogstte op de Filmfestivals van o.a. Cannes en Toronto is onder meer te danken aan het knappe filmwerk. De camera verwent de ogen en glijdt observerend langs allerlei details van de magnifiek ingerichte woning terwijl de muziek perfect past bij het sfeertje dat de film oproept. Sang-Soo Im slaagt er in de nodige maatschappijkritiek op de Koreaanse verhoudingen tussen arm en rijk in de film te verpakken.