Arrietty, een 14-jarig meisje ter grootte van een mensenduim, en haar identiek kleine ouders wonen al jarenlang onder de vloer in het huis van twee oude dames, die niets van hun bestaan afweten. Hun eigen mini-huis bestaat uit spullen die ze ‘geleend’ hebben van de normale mensen. Maar nooit teveel, omdat het anders kan opvallen. De ouders van Arrietty hebben er bij haar altijd op aangedrongen dat ze nooit door grote mensen gezien mag worden; in dat geval moet de kleine familie verhuizen. Maar het avontuurlijke meisje is eigenwijs, en wanneer het 12-jarige jongetje Sho bij de oude dames komt inwonen, ziet hij haar per ongeluk tijdens één van haar tripjes door het huis. Dat is het begin van een bijzondere vriendschap tussen de grote jongen en het kleine meisje.
"Cordially constructed, witty, and surprisingly insightful, “My Dog Tulip” is an odd picture, but one of immense personality, seizing a tone of companionship that’s honest and real. It’s a film that drops the coos and the sweetness to present dogs as they typically stand: filled with barks, waste matter, and protection for their beloved masters." (eFilmcritic.com)
"de kracht van de film schuilt vooral in de charme van de onverschrokken heldin Arrietty en haar relatie met Sho, alsook de subtiele mix tussen humor, avontuur, fantasie en realiteit." (K.U.T.-site)
"Yonebayashi also uses disparate artistic styles to create a stark contrast between the human and borrower worlds. The entire film had this amazing feeling of being both unique from other Ghibli movies while still maintaining the parts that make almost all of the Studio’s films so great." (Japan Cinema)
De nieuwste film van Studio Ghibli, die vaak als de Japanse equivalent van Disney aanzien wordt, is steeds iets om naar uit te kijken. In het verleden wist Studio Ghibli, en dan vooral regisseur Hayao Miyazaki, de harten van het publiek al te veroveren met meesterwerken zoals ‘Princess Mononoke’, ‘Spirited Away’ (bekroond met een Oscar) en ‘Howl’s Moving Castle’, en dit jaar is het de beurt aan ‘Arrietty’.
Op de regisseursstoel zat deze keer de relatief onbekende Hiromasa Yonebayashi, terwijl de grootmeester Miyazaki verantwoordelijk was voor het concept en het scenario van de film, waarvoor hij zich liet inspireren op het eerste boek uit de kinderboekenserie van Mary Norton.