ZED sprak met Jimmy Kets over 'New Pigs on The Block'

Luc, Anja en Mia

Je hebt de film gemaakt uit overtuiging, maar je bent zelf geen vegetariër dacht ik?
Neen, niemand is perfect. Het is ook niet de bedoeling dat dat een pamflet is tegen de vleesindustrie ofzo. Maar sindsdien eet ik wel sowieso geen varkensvlees meer. Dat staat wel vast eigenlijk. En voor de rest, één keer per week kan ik het niet laten, het rundsvlees dan, kan ik het vlees niet weerstaan. Dan ben ik inderdaad even schatplichtig om niet vegetarisch te zijn. Maar voor mij is dat echt puur ontstaan uit fascinatie voor drie personages dat dan toevallig varkens zijn. Dat had voor hetzelfde geld een man en twee vrouwen kunnen zijn bij wijze van spreke. Dat zijn nu toevallig varkens.

Je doorprikt hier wel een soort van mythe voor niet-vegetariërs of flexitariërs. Dit lijkt wel een bioproject. Ze hebben ruimte, er wordt voor gezorgd. En het lijkt ergens beter, maar is dat wel zo?
Uiteraard, natuurlijk, de varkens zoals ze daar gestaan hebben, ze hebben daar vijf maand gestaan, en die hebben natuurlijk een veel beter leven gehad dan de varkens die ergens in een betonnen bunker staan, die een buitenstaander nooit ziet. Uiteraard hebben die een veel beter leven gehad. De onderliggende… dieren zijn natuurlijk ook geen heilige beesten, ze hebben ook die onderlinge hiërarchie. En Lucske die met het eerste eten aan de haal gaat en Mia, het zwarte varken, die is natuurlijk het arm schaap van de bende en op een bepaald moment op het einde zat die er gewoon door met haar krachten. En zij is uiteindelijk de meest inventieve ook wel, de zwakste, maar de meest inventieve die dan ook haar kans ziet op een bepaald moment als de elektriciteit kapot is om effectief ook te ontsnappen. En dat was wel fantastisch om te zien dat zo’n dingen gebeuren.Maar onderling is dat ook jaloezie want uiteindelijk de bruine is de tweede in rang en die wil niet liever dan Luc zijn bij wijze van spreke maar dat lukt dan niet. En Luc is dan de lamme goedzak, de bon-vivant die met al het eten aan de haal gaat. En hij wordt natuurlijk als eerste gestraft voor zijn bewezen diensten. En dat is het leven zeker.

Is het project inmiddels hernomen, weet je dat? Is er een nieuw spilvarken?
Neen, het jaar nadien… Het rare was dat er het jaar ervoor ook varkens stonden op diezelfde plek maar ik heb die ook nooit gezien. Die worden dan opgegeten. Maar nee, het jaar nadien als ik mij niet vergis, is er wel geflyerd enzo, “vrijwilligers gezocht voor het spilvarken”. Maar dan is het toch niet doorgegaan en dan kwam ook corona op de proppen. Ik weet het jaar nu niet exact meer vanbuiten, maar dat is niet meer doorgegaan. Want het is natuurlijk zo, in het begin, in de zomer, vrijwilligers, dat is allemaal tof, het is goed weer “tof, varkentjes eten geven, we zijn goed bezig”. En dat is allemaal goed, dat is fantastisch dat zoiets bestaat. Maar dan begint het zo wat te regenen, het wordt drassiger, de varkens worden misschien iets minder schattig, het begint daar te stinken, en drassig en het wordt vuil. En met mate dat het dan kouder en vuiler wordt, met minder en minder vrijwilligers. En uiteindelijk zijn het dezelfde handvol vrijwilligers die er op het einde voor moeten zorgen. En daar gaat het ergens ook over in de film. Het begint in een soort van ogenschijnlijk paradijs. Er is eten genoeg, het ziet er allemaal kleurrijk en gezellig uit. Maar gaandeweg stort die utopie die gecreëerd wordt uit elkaar. Want we zijn maar mensen en we kunnen zoiets als dat relatief klein project zoals het spilvarken is al heel moeilijk om vol te houden. Ik denk dat er misschien niet genoeg vrijwilligers waren, ik weet het niet. Goede bedoelingen is één ding, maar het volhouden is allemaal niet evident natuurlijk.

Dus in die zin zegt een film over drie varkens ook heel veel over ons?
Ik hoop het, ja.