De Pakistaan Parvez komt al vijfentwintig jaar aan de kost als taxichauffeur in het Engelse Bradford. Hij klopt lange dagen voor een karig loon om zijn gezin, dat altijd op de eerste plaats komt, te onderhouden. Zijn enige telg Farid is zijn grote trots. Op een dag bestookt zoonlief de vader van zijn vriendin, politiecommissaris Fingerhut, met de rake oneliner: "You are the only pig that I could eat." De relatie met de dochter van de politieman loopt op de klippen. Dit is meteen het begin van Farids kruistocht tegen de gemeenschap waarin hij is opgegroeid. Tegen de wil van zijn vader in stopt hij met zijn studies en laat hij zich inlijven bij een fundamentalistische moslimorganisatie. Binnen de kortste tijd hokken in Parvez' woonst een pak extreme gelovigen samen die zich vooral keren tegen de prosititutie in de stad. Ondertussen rijdt Parvez in dienst van de Duitse zakenman Schitz en organiseert hij mee diens seksfuiven. Hij vindt troost voor zijn problemen bij Sandra, een hoertje en een vaste klant. Voor het eerst in zijn leven verzuimt hij het principe 'never put self before family'. Uiteindelijk komt het tot een definitieve breuk met vrouw en zoon. Udayan Prasad bokste een knappe film ineen. Hoofdrolspeler Om Puri zet een puike prestatie neer. Deze film toont dat niet noodzakelijk de vorige generatie migranten hun kinderen het fundamentalisme wilden inlepelen. Tegelijk is het ook een antwoord op de vraag wat er iemand toe brengt er een eerder extreem gedachtengoed op na te houden.
(Uit "De Krant", VUB, 28/1/98)