Hildegard von Bingen wordt geboren in een rijke Duitse familie, die haar op haar 9de overdragen aan de zorg van Jutta von Sponheim, abdis van het nonnenklooster te Disibodenberg. Ze leert er lezen en schrijven, de beginsels van de plantengeneeskunde, Bijbelexegese, liturgie en de regel van Benedictus. Wanneer Jutta sterft, is Hildegard vol afschuw als ze de restanten van zelfverminking ziet op het lichaam van haar lerares. Ze neemt zich voor dit soort praktijken voorgoed te veranderen en ze krijgt daartoe de kans wanneer ze wat later de leiding van de vrouwengemeenschap in het klooster overneemt. Ze sticht een eigen vrouwenklooster, Sint-Rupersberg in Bingen, dat veel bijval kent. Al sinds ze kind was, heeft Hildegard visioenen die ze nu in de rust van het nieuwe klooster systematisch begint neer te schrijven. Na enige argwaan van de Paus, krijgt ze na verloop van tijd toch de toestemming om haar werken te publiceren en haar eigen weg te zoeken in de geloofsbelijdenis.
"Von Trotta overtreft zichzelf bij het belichten van de pioniersrol van deze bijzondere en veelzijdige Hildegard von Bingen." (Filmmagie)
"Intense. Barbara Sukowa delivers a subdued but powerful performance as Hildegard.” (New York Post)
“The film exalts in the diverse accomplishments of the 12th century Benedictine nun. Sukowa embodies her character’s imposition of will with complete conviction, just as she does Hildegard’s imposing intellect and bottomless devotion.” (Variety)
"Ms. Sukowa makes Hildegard a likable and charismatic woman who risks a great deal to do good in an environment that leaves women little room for self-expression. Her intelligence and enthusiasm make her a proto-feminist force to be reckoned with." (The New York Times)
De Duitse regisseuse Margarethe von Trotta is, als toonaangevende figuur binnen de feministische cinema, zonder twijfel de geknipte persoon voor de verfilming van het levensverhaal van de vrijgevochten Hildegard von Bingen (1098-1179). Als abdis ontpopte von Bingen zich tot een groot intellectueel en humanist, die de strenge kloosterregels veranderde en een menselijker beleid voerde. Zij was niet alleen spiritueel leider en filosoof, maar ook dokter, wetenschapper, componist en politicus. Leonardo da Vinci en Dante noemden de Duitse abdis als één van hun grote voorbeelden. Door de New Age beweging van de jaren '90 werd haar devotionele muziek plots even heel populair.