Jason, een flegmatieke cameraman, droomt ervan om zijn eerste horrorfilm te maken. De rijke producer Bob Marshal is bereid om zijn project te financieren. Op één voorwaarde: Jason krijgt 48 uur om de beste schreeuw uit de filmgeschiedenis te vinden. Tijdens zijn zoektocht belandt Jason langzaam in een vreselijke nachtmerrie.
"Nu we zelf ‘Reality’ hebben gezien, kunnen we maar één ding zeggen: we hebben een ontdekking gedaan. Wie gaat kijken, en wie méé is, voelt zich met elke scène dieper en dieper wegzinken in een wonderbaarlijk universum." (Humo)
"Een verrukkelijk buitenissig kluwen van dromen, cinema en verwrongen realiteit - een cocktail met een aanvankelijk nogal merkwaardige nasmaak, maar hoe meer je ervan drinkt, hoe vlotter hij naar binnen gaat, en hoe joliger iedereen wordt." (Filmfestival Gent)
"Reality is bij wijlen een parodie of het beroep van cineast maar werkt anderhalf uur lang op de lachspieren mede dankzij een aantal heerlijke kleine grapjes en verwijzingen naar het verleden van Dupieux zelf doorheen het verhaal." (De mening.be)
De idee voor deze 'Reality' rijpte al sinds 'Rubber': Dupieux deed er jaren over om alle droomsequenties naadloos in elkaar te laten overvloeien. Zelf noemt Quentin Dupieux deze 'Reality', samen met 'Wrong Cops', zijn beste film. 'Reality' ging in première op het Filmfestival van Venetië.