C'est arrivé près de chez vous
Ben, een beroepsmoordenaar, wordt op de voet gevolgd door een filmploeg. Ben maakt geen onderscheid tussen mannen, vrouwen of kinderen, zolang er maar geld te verdienen valt. Hij werkt efficiënt en volledig emotieloos. Nadat hij een vrouw heeft gewurgd en haar dumpt in het kanaal , geeft hij een vakkundige, afstandelijke uitleg geeft over de correcte manier om een lijk te verzwaren zodat het niet komt bovendrijven. Een ouder slachtoffer vermoordt hij door hem een hartaanval te laten schrikken, dat spaart hem alvast een kogel uit. Tijdens het uitvoeren van zijn opdrachten, orakelt hij over verschillende onderwerpen: hedendaagse architectuur, klassieke muziek en duiven. Op meesterlijke wijze manipuleert hij de filmploeg en maakt hen, letterlijk en figuurlijk, medeplichtige van zijn daden.
Leuven: de vertoning op 28 februari om 17u wordt ingeleid door filmjournalist Chris Craps
“‘Een film die nergens compromissen maakt en die (in tegenstelling tot andere prenten met gelijkaardige thema’s zoals ‘Natural Born Killers’) ook nergens excuses zoekt voor het geweld dat getoond wordt. Met andere woorden: het is grote cinema’ - Digg
“Behalve een hard statement over de status van onze samenleving is C’est arrivé près de chez vous ook een bijzonder knap gemaakte film, waarin slimme vondsten herhaaldelijk voor verrassingen zorgen” - Filmkrant
"Afilm you're not going to forget in a hurry." -Edinburgh University Film Society
In samenwerking met:
Gerelateerde films
Filmjournalist Chris Craps trapt deze nostalgische terugblik op de Franstalige komische cinema af met een lezing vol aanstekelijke fragmenten. Daarna volgen vier ware mijlpalen uit het rijke oeuvre van de Franse filmgeschiedenis, elk met een geheel eigen komische insteek. Van fysieke kolder met Louis de Funès, over de sarcastische boekverfilming 'Coup de torchon' en de cynische moordkomedie 'C'est arrivé près de chez vous tot het meisje met de grote ogen dat bij zelfs de grootste cynicus nog een glimlach op het gezicht tovert.
Deze gitzwarte en hondsbrutale film was - onwaarschijnlijk maar waar - het afstudeerproject van drie jonge filmmakers. Een mockumentary die in essentie een harde aanklacht is tegen het voyeurisme van de media en hun greep op het dagelijks leven: ook in die periode waren er al discussie over de grenzen van goede smaak en fatsoen in naam van kijkcijfers, sensatie en commerce. De film werd een instant culthit en betekende de lancering van de carrière van Benoît Poelvoorde. De film won onder meer de SACD- en de Jeugdjury-Prijs op het festival van Cannes en de Metro Media Award op het Festival van Toronto.