Bernard Frédéric is dé ultieme Claude François-imitator, zijn maatje Couscous, de identieke 'sosie' (dubbelganger) van Michel Polnareff. Jarenlang schuimen ze het circuit van de imitatoren af, totdat Bernard besluit dat het genoeg is geweest. Hij trouwt met de lieftallige Véro en samen hebben ze een zoontje. Na vijf jaar huwelijk is het koppel nog steeds straatarm en is Bernard zijn fascinatie voor Claude François nog niet verloren. Bijgestaan door Couscous en 4 danseressen, besluit hij deel te nemen aan La Cérémonie des Sosies, een dubbelgangerwedstrijd waar grof geld te verdienen valt. Maar zijn vrouw is daar helemaal niet voor te vinden. Heen en weer geslingerd tussen zijn verlangen naar roem en zijn liefde voor zijn vrouw, moet hij uiteindelijk kiezen…
"Door de even kleurrijke als kitscherige reconstructie en recreatie van dat hele Cloclo-universum is Podium, met zijn frenetieke dansnummers en opzwepende meezingers, een hilarische oefening in schuldig plezier en glitternostalgie geworden." (De Morgen)
"Poelvoorde speelt het zo burlesk, geestig en vurig, dat je onbedaarlijk moet lachen en zelfs een zweem van sympathie voelt voor de verwaande hansworst." (De Standaard)
"Podium, met een memorabele Poelvoorde, is zoals een refrein dat zich laat zingen en dansen. Le téléphone pleure, Alexandrie, Alexandra … je blijft het dagenlang nazingen." (Filmsalon.be)
"Een hilarische one-man show van de Waalse cult-acteur Benoît Poelvoorde. (..) de grootste troef van Podium is het fenomeen dat Benoît Poelvoorde heet. Regisseur Yann Moix schreef de gelijknamige roman met de bedoeling dat Poelvoorde de hoofdrol in de verfilming zou spelen, en de Waalse acteur betaalde dat vertrouwen terug met misschien wel de beste rol uit zijn carrière." (De Filmkrant)
"Poelvoorde IS Podium." (Moviegids)
"Poelvoorde die we kennen uit C'est arrivé près de chez vous of Les Convoyeurs Attendent zet een zodanig geslaagde Claude François neer dat zelfs de meest overtuigde Flamingant vol enthousiasme de cinemazetel beklimt en luidkeels de grootste Franse schlagers meekweelt." (K.U.T.-site)
Geen Benoît Poelvoorde reeks zonder deze Podium, waar de Waal zijn talent verbindt met zijn liefde voor Cloclo en de glammer en kitsch van de jaren '70. Hoewel hij ook zonder een spier te verrekken al op de lachspieren werkt, wekt hij door zijn geniale mimiek en zijn vertederende naïeviteit een gevoel van ontroering op bij de kijker. Maar weinig komieken kunnen het komische zo naadloos aan het tragische verbinden als hij. Los daarvan: iemand die er in slaagt om Claude François heel even echt cool te laten lijken verdient ieders respect.
Poelvoorde kreeg de Joseph Plateauprijs voor Beste Acteur voor zijn vertolking en de film zelf werd genomineerd voor maar liefst 5 Césars.