Raging Bull is de bijnaam van Jake LaMotta, een Italiaans-Amerikaanse middengewichtbokser die in 1949 wereldkampioen werd. Dat koosnaampje had hij voor het grootste deel te danken aan zijn agressieve boksstijl, maar ook buiten de ring was LaMotta een arrogante macho die het geweld niet schuwde.
"Het is nauwelijks een boksfilm, ondanks de tien onthutsende minuten boksscènes. Het is de gestileerde pijn, angst, zelfhaat en de roep om verlossing 'ik die blind was, kan nu zien', staat op de aftiteling - van een gewelddadig jaloerse man die het verschil niet lijkt te weten tussen fuckin' en fightin." (NRC Handelsblad).
"It is certainly the greatest boxing film ever put to celluloid." (Ian Nathan, Empire Online)
Wie zich verwacht aan een film genre Rocky, vergist zich, want de film richt zich op het leven van de man achter de bokser. Een man met een enorme kracht en innerlijke woede, wat hem fysiek tot een fantastisch bokser maakte maar hem mentaal naar de afgrond bracht. In tegenstelling tot wat de affiche hiernaast misschien doet vermoeden, is er in deze film dus geen aaneenschakeling van flitsende gevechtscènes, maar wel het aangrijpende portret van een wantrouwig, gewelddadig man die geen verschil kan maken tussen de ring en zijn privé-leven. Dat deze film geen Oscar kreeg, doet sommige critici nog altijd stijgeren. Gelukkig kreeg Robert De Niro voor zijn vertolking van de rol van Jake LaMotta een Oscar en een Golden Globe (1981).