Engeland in de jaren vijftig. Een ogenschijnlijk doodgewone kippenboerderij op het platteland van York. Maar achter het prikkeldraad heerst ware terreur. Het kippenhok lijdt onder het schrikbewind van de gierige boerin Mrs. Tweedy, die altijd en overal een graantje wil meepikken. Zo eindigt elke kip die niet op tijd een ei legt onverbiddelijk in de pan. Maar de kippen pikken het niet langer. Onder aanvoering van de kranige Ginger komen ze in opstand. Ze besluiten de boerderij te ontvluchten, maar dat valt niet mee want de dames kunnen immers niet vliegen. Na talloze zeer creatieve maar onsuccesvolle vluchtpogingen komt er onverwacht redding. De stoere haan Rocky komt letterlijk uit de lucht vallen ... Macho Rocky werkt voor een circus en denkt de aangewezen persoon te zijn die de kippen wel even zal leren vliegen...
"'Chicken Run', de allereerste langspeelfilm uit de befaamde Aardman-studio's, is een absolute voltreffer. (..) En wie nog een beetje harder wil schateren moet op een kippendrafje naar de Vlaamse versie, met de stemmen van der meer Stany Crets, Veerle Dobbelaere en Wim Opbrouck." (Humo)
"De verwachtingen omtrent Chicken Run waren hoog gespannen. Terecht, want opnieuw bewijzen Lord en Park poppen van plasticine en klei een innemende persoonlijkheid mee te kunnen geven, en met engelengeduld de meest geavanceerde bewegingen te laten maken." (Hans Beerekamp, NRC Handelsblad)
"The film is packed with the kind of detail that adults will like, too, with visual and verbal jokes that make references ranging from "Modern Times" to "Star Trek." (Elvis Mitchell, The New York Times)
"Fans van Wallace & Gromit weten wat ze van een Aardman-film mogen verwachten en zij zullen allerminst teleurgesteld zijn. Regisseurs Nick Park en Peter Lord beseffen immers maar al te goed dat het verhaal en de karakters op de eerste plaats horen te komen. En dus krijg je waar voor je geld." (Jo Anseeuw, Movie)
"Chicken Run," on the other hand, is not only funny and wicked, clever and visually inventive, but . . . kind and sweet. Tender and touching." (Roger Ebert, Chicago Sun Times)
Na twee jaar en half geduldig boetseren leverden Nick Park en Peter Lord eindelijk hun eerste langspeler af. Het loonde de moeite: ruim 25 bekroningen en minstens evenveel nominaties sleepte deze film in de wacht, nog steeds een ongeëvenaard meesterwerk in de discipline plasticine-animatie. Met een fantastische Vlaamse stemmencast, geregisseerd door Dominique Deruddere.