The Wall vertelt het verhaal van Pink (gespeeld door Bob Geldof), een popartiest die langzaam maar zeker ten onder gaat aan zijn hectische levensstijl, aan de drugs, aan de eenzaamheid. Hij raakt in een diepe depressie. In een reeks flashbacks krijgen we zicht op zijn trauma's en herinneringen. Elke herinnering vormt een steen in de denkbeeldige muur die Pink om zich heen bouwt. Hij trekt zich steeds verder terug in zichzelf, in de waanzin, waarin hij zichzelf ziet als een gevoelloze demagoog die alleen nog maar macht heeft over een 'slaafs' publiek. In zijn gedachten voltrekt zich een rechtzaak waarin alle mensen uit zijn verleden die hebben bijgedragen aan zijn muur, tegen hem getuigen...
"The Wall is a stylistic and deeply atmospheric drama". (Filmcritic.com)
"Centuries from now, The Wall will no doubt be looked upon as a cinematic masterpiece probing the darker inclinations of the human psyche, just like we regard the works of Edgar Allan Poe today" (Efilmcritic.com)
Regisseur Alan Parker (gekend van The Commitments, Fame, Midnight Express, Angel Heart, ...) maakte van The Wall geen echte speelfilm, maar meer een visualisatie van de muziek van het gelijknamig album van Pink Floyd. Het verhaal is gebaseerd op de levenservaringen van Roger Waters. Hij kreeg het idee tijdens de tournees die Pink Floyd maakte in 1977. De grootsheid van deze concerten, de relletjes die vaak voor of na de concerten plaats vonden, het teruggetrokken leven dat de artiesten leiden en de kloof die daarmee ontstond tussen de groep en het publiek gaven Waters het idee om dit te vertalen in een muzikaal werk. The Wall is bijna geheel geschreven door Roger Waters met enkele muzikale bijdragen van zijn mede groepsgenoot David Glimour.